Ochrona każdego gatunku zwierząt to nie tylko zapisy prawne, to przede wszystkim wielopoziomowe działania, które wymagają dużych nakładów pracy, zaangażowania wielu osób i środków finansowych.  Sporo działań na rzecz ochrony wilka służy także rysiom i niedźwiedziom. Polegają one na odpowiedzialnym podejściu do korzystania ze środowiska naturalnego, które dzielimy z innymi gatunkami, ochronie jakości i integralności siedlisk leśnych, zachowaniu lub odtwarzaniu łączności ekologicznej pomiędzy siedliskami, przeciwdziałaniu nielegalnym odstrzałom i wnykarstwu oraz karaniu ich sprawców czy ochronie zwierząt gospodarskich przed atakami drapieżników. To wszystko omówiliśmy w zakładkach poniżej oraz w dziale Ochrona inwentarza. W skutecznej ochronie dużych drapieżników ważna jest także edukacja społeczeństwa i propagowanie rzetelnej, popartej badaniami naukowymi wiedzy na temat tych gatunków. I tu największym wyzwaniem jest wilk, bo w odniesieniu do tego drapieżnika najwięcej jest niechęci, a nawet wrogości, pokutujących ciągle mitów i braku podstawowej przyrodniczej wiedzy wśród społeczeństwa. Jest to często widoczne w sensacyjnych i nieobiektywnych przekazach mediów dotyczących wilków. Niestety brak wiedzy jest też z premedytacją wykorzystywany przez grupy społeczne przeciwne ochronie wilka, by poprzez propagowanie nieprawdziwych informacji siać strach i nienawiść do tych zwierząt, a nawet inicjować lub uzyskiwać społeczne przyzwolenie na działania mające na celu ich elimanację. W zakładce Wilk można znaleźć sporo opartych na najnowszych badaniach informacji o biologii, ekologii i behawiorze wilków, są tam również teksty, które rozprawiają się z mitami o wilkach (zakładka Fakty i mity). O dużych drapieżnikach sporo można się także dowiedzieć w dziale Edukacja.